-
تری گلیسیرید کاهش مییابد
تری گلیسیریدها، مولکولهای چربی هستند. مشخص شده که تری گلیسیریدهای ناشتا، (یعنی بعد از یک شب ناشتا بودن، چه مقدار از آنها در خونمان داریم) یک عامل خطر جدی برای بیماری قلبی هستند. شاید عقلانی بنظر نرسد، اما عامل اصلی افزایش تری گلیسیریدها، مصرف کربوهیدرات است، بویژه قند ساده فروکتوز.
هنگامیکه افراد، کربوهیدراتها را کاهش میدهند، معمولا یک کاهش بسیار چشمگیر در تری گلیسیرید خونشان خواهند داشت. این را با رژیمهای کم چربی مقایسه کنید که میتوانند باعث افزایش تری گلیسیرید در بسیاری از موارد شوند!
حرف آخر: رژیمهای کم کربوهیدرات در پایین آوردن تری گلیسیرید خون (که مولکولهای چربی در خون هستند و یک عامل خطر شناخته شده برای بیماری قلبی میباشند) بسیار موثر هستند.
-
افزایش سطوح HDL (کلسترول خوب)
لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL)، اغلب کلسترول خوب نامیده میشود. در واقع اشتباه است که آن را کلسترول بنامیم. HDL و LDL به لیپوپروتئینهایی گفته میشود که کلسترول را در خون حمل میکنند. در حالیکه LDL، کلسترول را از کبد به بقیه بدن میبرد، HDL، کلسترول را از بدن به کبد (جایی که میتواند مورد استفاده مجدد قرار گیرد یا دفع شود) حمل میکند.
معروف است که هر چه سطوح HDL شما بالاتر باشد، خطر بیماری قلبی شما پایینتر خواهد بود. یکی از بهترین راهها برای افزایش سطوح HDL، خوردن چربی سالم و رژیمهای کم کربوهیدرات شامل مقدار بیشتر چربی است. بنابراین جای تعجب ندارد که سطوح HDL در رژیمهای کم کربوهیدارت، بطرز چشمگیری افزایش بیابد، در حالیکه در رژیمهای کم چرب، در حد متوسط افزایش یافته یا حتی کاهش مییابد.
نسبت تری گلیسیرید بر HDL، یک فاکتور پیش بینی بسیار قوی دیگر برای خطر بیماری قلبی است و هر چه بالاتر باشد، خطر ابتلای شما به بیماری قلبی بالاتر است. رژیمهای کم کربوهیدرات با کاهش تری گلیسیرید و افزایش سطوح HDL، منجر به بهبود عمده در این نسبت میشوند.
حرف آخر: رژیمهای کم کربوهیدرات معمولا چربی بالایی دارند که منجر به افزایش قابل توجهی در سطوح HDL (که اغلب کلسترول خوب نامیده میشود) میگردند.