دویدن، معمولا یعنی اینکه تقریبا ۶ دقیقه به ازای هر کیلومتر سرعت داشته باشید. از این آرام‌تر، بعنوان پیاده روی سریع شناخته می‌شود. دوندگانی که مسابقه می‌دهند، حداکثر ضربان قلبشان را با کاهش سنشان از عدد ۲۲۰ مشخص می‌کنند؛ اما معمولا روی درصدی از آن عدد برنامه ریزی می‌کنند، نه روز حداکثر! اگر شما هم تمایل دارید تا هنگام دویدن، بخاطر دلایل پزشکی ضربان قلبتان را کم کنید، یا اینکه چربی سوزیتان را بهتر کنید، چند راه برای این کار وجود دارد.
مرحله‌ی اول
سرعت دویدنتان را کاهش دهید. یعنی مثلا بجای اینکه ۶ دقیقه در کیلومتر بدوید، سرعتتان را به ۸ دقیقه در کیلومتر بکاهید. بعد از اینکه ۱۵ تا ۲۰ دقیقه دویدید، دوباره ضربان قلبتان را چک کنید تا از اندازه‌اش مطمئن شوید.
مرحله‌ی دوم
دست‌هایتان را پایین نگه دارید تا ضربان قلبان کاهش پیدا کند! اگر هنگام دویدن، دست‌هایتان را به اندازه‌ای پرتاب کنید که هم سطح سینه‌تان شود، از آنجایی که دست‌ها، هم‌سطح یا بالاتر از قلب قرار می‌گیرند، ضربان قلب افزایش میابد تا بتواند با فشار بیشتری خون را پمپاژ کند. بنابراین، برای اینکه ضربان قلبتان در هنگام دویدن کاهش یابد، یک راهش این است که دست‌هایتان را پایین نگه دارید، به طوری که در اطراف ران‌هایتان نوسان داشته باشند.
مرحله‌ی سوم
در محیط بیرون، روی زمین‌های تخت و بدون سرازیری و سربالایی، و روی تردمیل هم، بدون شیب بدوید تا ضربان قلبتان کاهش پیدا کند. وقتی که در شیب، و پس از آن در سطح تخت می‌دوید، کاهش ضربان قلب سریعا مشهود خواهد بود. هرگونه شیبی مسبب افزایش ضربان قلب خواهد شد. دوباره یاداوری می‌کنیم، فراموش نکنید که دونده‌ها معمولا روی ضربان قلبی تمرکز و برنامه ریزی دارند، که نهایتا ۷۰ درصد از ماکسیمم ضربان قلبشان باشد، نه بیشتر.
