بسیاری از افرادی که به طور منظم با وزنه تمرین می کنند یا تمرین کاردیو انجام می دهند، به احساسی که در هنگام تمرین و بعد از آن به آنها دست می دهد، تمایل شدید پیدا می کنند. حس شعف و خوشحالی که همراه فعالیت بدنی است، به اندازه هرگونه الکل یا داروی دیگری، اعتیاد آور است. این اعتیاد می تواند خطرناک باشد. مطالب زیر را بخوانید تا از تمام چیزهایی که لازم است در مورد تمرین زدگی بدانید، آگاه شوید:
چرا تمرین ورزشی، اعتیاد آور است؟
آیا تا به حال انرژی را در وسط تمرین تان احساس کرده اید یا آن حس سرخوشی شدید که بعد از اتمام دویدن در یک مسیر سخت حس می کنید؟ آن، یک حس هیجان انگیز است که روحیه شما را بالا می برد و باعث می شود احساس شادی زیادی کنید. این، نتیجه جاری شدن اندورفین ها در بدن شماست. اندورفین ها، یک نوع ماده شیمیایی احساس خوب هستند که به کاهش درد کمک می کنند، تحمل شما برای فشار را افزایش می دهند، مانع استرس و اضطراب می شوند و حتی می توانند به شما احساس سرخوشی بدهند. آن احساس سرخوشی، همان چیزی است که افراد بسیاری را به الکل، مواد مخدر و سایر اعتیادها سوق داده است.
اما حقیقت این است که اکثر افراد فقط هنگامی که مشکل دیگری در زندگی شان وجود دارد، خواهان افزایش اندورفین هستند. ممکن است آنها افسرده و تنها باشند یا احساس ناامنی کنند، مشکلات روانی یا احساسی داشته باشند یا ضربه روحی روانی خورده باشند. مشکلات تصویر بدن می تواند باعث شود که افراد، زمان بسیار زیادی را در باشگاه سپری کنند و بدنشان را تمرین دهند. این مشکل، مشابه بی اشتهایی یا بولیمیا است. فقط آنها سعی دارند که مشکلات تصویر بدن را با یک روش متفاوت اصلاح کنند.
برای کسانی که احساس می کنند زندگی شان از کنترل خارج شده، تمرین کردن می تواند راهی برای بازگرداندن کنترل به زندگی شان باشد. ممکن است آنها در محل کار یا خانه مشکلاتی داشته باشند و باشگاه، تنها جایی باشد که می توانند احساس امنیت و کنترل کنند. آنها در نهایت، زمان بسیار زیادی را با تمرین کردن سپری می کنند، فقط به این خاطر که نمی خواهند آن محیط را ترک کنند.
چگونه می توانید بگویید که آیا به تمرین کردن، اعتیاد دارید یا نه؟
۱- شما همیشه تشنه هستید و هیچ مقدار آب نمی تواند تشنگی شما را فروبنشاند.
۲- عضلات شما همیشه دردناک هستند، حتی بعد از ۴۸ تا ۷۲ ساعت استراحت.
۳- خیلی راحت مریض می شوید.
۴- از افسردگی یا بی خوابی رنج می برید.
۵- شخصیت شما به طور قابل ملاحظه ای تغییر کرده است.
۶- به سختی روی تمرین تان تمرکز می کنید و بیشتر از آنکه واقعا تمرین کنید، صحبت می کنید.
۷- تمایل تان به تمرین کردن، کاهش یافته است.
۸- دچار فلات تمرینی شده اید و دیگر دستاوردهای جدید بدست نمی آورید.
۹- شما بسیار آسان تر و به دفعات بیشتر، مصدوم می شوید.
۱۰- اعتماد به نفس شما به تمرین کردن و ظاهرتان گره خورده است.
۱۱- شما دیگر با دوستان یا اعضای خانواده وقت نمی گذرانید و از لحاظ اجتماعی، منزوی هستید.
۱۲- اگر یک تمرین را از دست دهید، احساس اضطراب می کنید.
این موارد نشانه هایی هستند که اعتیاد به تمرین کردن را نشان می دهند.
شما چه کاری می توانید انجام دهید؟
مقدار تمرینی که انجام می دهید را کاهش دهید و آن را در محدود سالم و طبیعی نگه دارید.
برای حل مشکلاتی که باعث می شوند بیش از حد تمرین کنید، کمک حرفه ای و مشاوره بگیرید.
در تمرین تان وقفه ایجاد کنید و کمی به بدنتان استراحت دهید.
یک نوع تمرین جدید را امتحان کنید، نوعی که به شما اجازه ندهد بیش از حد تمرین کنید.
مقابله با این اعتیاد می تواند به اندازه مقابله با هر اعتیاد دیگری دشوار باشد اما ضروری است که بر هر آنچه باعث بیش تمرینی شما می شود، مسلط شوید. اگر این کار را انجام ندهید، ممکن است در دراز مدت، آسیب های جدی به بدنتان وارد سازید.
